Sınırlarına girer girmez bir gerçekdışılık hissi yaratıyordu Sintra. Doğa ile gizli bir ortaklık sözkonusuydu. Profesyonelce gizlenmişti yüzyıllık şatoların romantik sureti. Bir kahve arası kadar zamana türlü düşünceler sığdırmıştı oturduğu köşe kahvesinde. Daha fazla kalmak isterdi. Onun yerine daha iyisini yapmaya söz verdi kendine, yine gelecekti. Hesap, el boyaması seramik bir kutunun içinde geldi. Gayri ihtiyari kağıdın arkasını çevirdi. 'Quinta de Regaleria' yazıyordu. Kafasını kaldırdı. Uzaktaki köşeden yaşlı bir adamla göz göze geldi. Kağıdı cebine sokuşturdu, heyecanını kırışıklara gizledi. Sintra'da belli ki gitmeden görmesi gereken bir yer vardı.